E-BÜLTEN

hayata dair

Mustafa Kemal’in ilk Cumhurreisliğine seçildiği sıraydı. Bir sabah Çankaya sırtlarında arkadaşlarıyla gezmeye çıkmıştı. Gazi, yanına sokulan bir çocuğu yakaladı. Çelik bakışlarıyla alemi büyüleyen gözlerini onun yüzüne dikip gülümseyerek sordu:
- Adın ne senin bakayım?
- Cemil.
- Çankaya’da mı oturuyorsun?
- Yok. Ayrancı’da.
- Mektebe gidiyor musun?
Çocuk başını öne doğru hızla eğdi.
-E… Ne okuyorsun mektepte?
-Her bir şey okuyoruz.
-Peki ben kimim Cemil?
Çocuk zeki bakışlarını Ata’nın üzerinde gezdirdi:
- Sen Gazi Paşa’sın.
Ata gülümsedi.
- Olmadı. Cemil ben senin Gazi Paşa’n değilim. Beni benzettin sen.
- Yok benzetmedim iyi biliyorum, sen Gazi Paşa’sın.
- Nereden biliyorsun?
Çocuk kendinden emin bir tavırla:
-Çünkü, dedi, sana hiç kimse benzemez…
Çelik gözler bulutlandı. O eşşiz kafanın içinden kimbilir ne düşünceler geçti o anda. Büyüdüğü zaman ne olacağını konuştular sonrasında. Sonra O’nu oyuna iade edip yoluna devam ederken yanındakilere döndü:
- Milletin bağrında temiz bir nesil yetişiyor. Bu eseri ona bırakacağım ve gözüm arkamda kalmayacak, dedi.

Kaynak: www.cocuklacocuk.com